Feeds:
Berichten
Reacties

Je moet het hem nageven, Louis Tobback zijn commentaren zijn meestal gevat; ze dienen ook altijd een duidelijk politiek doel (eigen partij eerst), daarom zijn ze ook nooit neutraal laat staan objectief. Terwijl alle commentatoren het er over eens waren  dat er bij deze verkiezingen niet kon gesproken worden over communicerende vaten tussen SPa en Groen! gaf onze burgervader een tegengestelde kijk.  Louis beweert in het Nieuwsblad van 13 juni dat vooral Groen! zijn partij pijn heeft gedaan. Het algemeen oordeel is dat de partij op haar rechterflank heeft verloren en zich  goed heeft afgeschermd tegen Groen!  Dat blijkt trouwens uit de cijfers ook in Leuven. In Leuven haalt Groen geen zetel met 8.2% , wel de lijst De Decker met 5.8%. Daar zorgt het ingewikkelde apparenteringssysteem voor. 

Louis’ boodschap dient een doel: de progressieve kiezer een slecht geweten bezorgen.

In de lijst met voorkeurstemmen in verhouding tot het aantal kiezers is Bruno de enige socialist in de top twintig, zegt pa Louis. En zo voegt hij er fijntjes aan toe, “dat betekent niet dat hij zou willen ruilen met Gent waar de SPa  nauwelijks procentueel terugvalt, maar Freya de helft van haar voorkeurstemmen verliest…” .  Pa Luc zal wel even grijnzen.

Het waren “straffe” verkiezingen met grote verschuivingen voor de politieke actoren en wellicht ook voor de bevolking. Het politiek meest significante gegeven is het feit dat de PS haar marktleiderspositie verliest in Wallonië. Dat herschudt de kaarten voor de federale regeringsvorming grondig.  De MR is nu de sterkste partij van Wallonië en laat meteen weten dat ze zeker niet staat te springen voor een staatshervorming die meer bevoegdheden en middelen geeft aan gewesten en gemeenschappen die in franstalig België en in Brussel door de PS geleid worden.

Langs Vlaamse kant zijn  het vooral de CD&V-NVA en de Lijst Dedecker die een grote vooruitgang boeken. De CD&V zal aan Vlaamse kant aan zet zijn en meteen met de uitdaging geconfronteerd worden een grote staatshervorming door te voeren in de lijn van haar beloften aan de bevolking en aan haar partner NVA. Bovendien zal die hervorming op zijn minst de toets moeten doorstaan een beetje in dienst van de mensen te zijn  met een ACW dat geen vragende partij is voor een grote staatshervorming. De PS  was in het verleden altijd een bondgenoot van de CD&V (toenmalige CVP) voor een regionalisering van bevoegdheden; de MR was nooit een grote liefhebber van staatshervormingen en heeft al sterke tegenwind gegeven. Ze zal dus een hoge liberale prijs vragen voor een bijsturing van die koers. Het wordt dus méér dan uitkijken naar het sociaal beleid dat deze regering gaat voeren en daarover maak ik me wel degelijk zorgen.

De Vlaamse bevolking kiest met een ruime meerderheid voor korte termijn zekerheid, voor het behoud van de welvaart die verworven werd en geeft  haar vertrouwen aan centrumrechtse en rechtse partijen om dit veilig te stellen. Deze vaststelling dwingt alle linkse partijen tot een zeer diepgaande reflectie om hieruit de juiste conclusies te trekken voor de toekomst. Waarom is het solidariteitsverhaal niet langer mobiliserend? Waarom geeft ook de kleine man méér vertrouwen aan rechts? We stellen die trend ook vast in heel Europa.

Groen! heeft bij de aardverschuiving redelijk stand gehouden. Daarom ben ik ook matig tevreden. We zijn terug in het federaal parlement, we kunnen daar opkomen voor de lange termijn uitdagingen en de regering het vuur aan de schenen leggen. Dat was ons objectief en dat is ook gehaald. Het had uiteraard méér mogen zijn.

Graag maak ik van deze gelegenheid gebruik om al onze kiezers bijzonder te bedanken voor hun stem en hun steun waarmee we in de volgende jaren ook gaan woekeren!

 Ondertussen moeten we de zuurstof van de partijfinanciering gebruiken om vanuit de partij een breder draagvlak te crëeren in de samenleving.  

Ik heb op de verkiezingsavond meteen gezegd dat de regeringsvorming zeer moeilijk zal worden; het zou me niet verbazen als de formateur deze keer zegt:” Sire geef me een hele lange nazomer”. Met de klimaatsopwarming krijgt de formateur misschien tijd tot oktober. 

                        Een vrolijke groep fietsers (ouderen, jongeren, kinderen en zeggen en schrijven twee uit de kluiten gewassen ijsberen) rijden vrolijke rondes langs de Leuvense straten en pleinen. Ines, dochtertje van Fatiha Dahmani, en Senne, mijn kleinzoon, zijn ook van de partij. Ze mochten achterop de fiets van respectievelijk mama en oma.

Op de markt voor  het stadhuis wordt geregeld halt gehouden; daar legt de ijsbeer samen met de andere kandidaten ( Peter Lombaert, Peter Tom Jones, Tie Roefs, Betty Kiesekoms en vele Groen!leden) contacten met de kopende, rondkuierende Leuvenaars; de laatste canvaskaartjes worden uitgedeeld; VTM komt beelden schieten en volgt de karavaan van het station tot aan het stadhuis. Rond vier uur zetten we er een punt achter en trekken met zijn allen naar een terrasje op de oude markt. Een fluorgroene vrolijke bende geniet van het weer, van ijsjes en drankjes en van het leuke gezelschap.

Ook Bruno JA! komt met een groepje voorbij; ik zie het keuvelen in de verte want Senne en Ines moesten naar de WC, daarmee mis ik zeker een uitnodiging om samen met hem op de foto te staan. Een halfuurtje later komt ook een CD&V ploegje voorbijgefietst: allemaal mannen; als nu ook Open VLD komt fietsen, dan zijn we bijna compleet want de aanhang van het Belang rijdt vooral op brommers en moto’s. We kwamen er eentje tegen die spontaan begon te scanderen, Vlaams Blok, Vlaams Blok; ja die liep nog even achter.

Rond vijf uur geven we elkaar rendez-vous voor morgen namiddag en gaan we elk zijns weegs. Er hangt die typische elektriserende sfeer van spannende dagen in de lucht.

Vanmorgen vond ik dit bericht tussen mijn e-mails:

“Intussen ben ik tot de conclusie gekomen dat ik opnieuw groen zou stemmen, ook al omdat ik vertrouwen heb in de jeugd die jullie naar voor schuiven ; en vandaag zie ik dat jullie serieus werk maken van de eerbiediging van vrouwen- en kinderrechten. Zelf denk ik dat sexisme, discriminatie op basis van gender, veel erger is dan racisme, en trouwens mede aan de basis daarvan ligt  –  en aan de basis van nog heel wat meer onheil en onrecht.  Maar dat alles is denk ik terug te brengen tot zucht naar dominantie over zwakkeren voor het kortzichtige profijt van een minderheid”.

Op peilingen zit altijd een foutenmarge; de twee laatste peilingen gaven ons een minder goed resultaat dan twee weken geleden. Maar de enige peiling die telt, komt uit de stembus. Ik hoop dat onze nieuwe generatie ecologisten volop steun krijgt van heel veel kiezers.

Er zijn dingen die niet wachten, ook niet in volle campagne; alles wat leeft heeft voortdurend zorg nodig: de planten, de bloemen, de mensen: zonder water, eten en drinken gaan ze vlug achteruit. Maar als het nodige gegeven wordt is er overvloedige groei en bloei waar je vreugde en ontroering bij voelt.

Donderdag hebben ons we met een relatief grote groep verspreid over de vele ingangen van het station om de canvaskaarten  van de verschillende  kandidaten aan de man en aan de vrouw te brengen. Vanaf 7u15 waren we op post. In dichte drommen komen scholieren, werknemers allerhande naar de ingangen toegestroomd om  trein of bus te halen. Tijd voor een babbel is er niet, maar de fameuze body-language spreekt boekdelen: je ziet onmiddellijk of er enige sympahie is of net niet; de actie liep als een trein, hoe kan het ook anders aan een station, en het weer was al lekker van in de vroege morgen. Na een goed uur kwam de politie evenwel aanzetten met de mededeling dat wij de ingangen van het station moesten verlaten en op een vijftig meter afstand moesten post vatten. Dat is een veel minder interessante plaats want daar komen de mensen nog uit vele richtingen en je kan  onmogelijk alle invalshoeken gaan bezetten…We hebben schoorvoetend geluisterd; alleen zijn we toch zo dicht mogelijk richting ingangen gaan postvatten, zoniet loop je rondjes van de ene naar de andere. Maar misschien is dat juist de bedoeling. Ik snap niet waarom er op loopafstand van de trein geen pamflet mag aangeboden worden.

Alle partijen zijn er overigens bezig met volledig gelijkaardige aktiviteiten; waarom dan die heisa? Er zijn wel andere prioriteiten voor de Leuvense politie.

In De Standaard van vandaag zijn er twee verkiezingsslogans van CD&V-NVA die een bijzonder hoog “tsjeeven” gehalte hebben.

In het ene geval bedriegen ze  ofwel hun NVA partner, ofwel het ACW .

In de Rerum  Novarum periode gaf het ACW het duidelijk signaal dat ze helemaal geen vragende partij waren voor een grote staatshervorming; er moest hoe dan ook aangetoond worden dat een hervorming “de mensen” ten goede zou komen. Yves Leterme reageerde hierop erg voorzichtig met de boodschap dat de CD&V zorgvuldig zou toezien dat eventuele hervormingen de mensen ten goede zouden komen.

Vandaag proclameert diezelfde Leterme met zijn partner De Wever dat zij méér Vlaanderen willen in gezondheid, werk, gezin, mobiliteit, veiligheid en fiscaliteit. Dat is dus de aankondiging van een héél grote staatshervorming. Ofwel moet het ACW  stilletjes verhopen dat die hervorming de mensen ten goede zal komen (zonder veel in de pap te mogen brokken), ofwel  moet de NVA-kiezer stootsvoets aannemen dat de kartelpartner hiervan echt een topprioriteit gaat maken. Er wordt altijd iemand bedrogen: ofwel het ACW ofwel de NVA.

Het blijft jammer dat naar aanleiding van het ontluisterende  De Decker avontuur van de NVA, het kartel  terug aaneengelast werd. Het zou de politieke landkaart duidelijker en dus ook demokratischer hebben gemaakt; de dubbelzinnige flou artistique in de communicatie rond de staatshervorming zou kunnen achterwege blijven.

In de andere communicatielijn lees ik dat de CD&V staat voor een “verstandig groene” aanpak. Wel pech voor de CD&V dat juist vandaag weer blijkt dat de nitraatwaaarden in het grondwater veel te hoog liggen ten gevolge van de overbemesting van Vlaanderen. Onder druk van de CD&V en haar aanverwante organisatie, de Boerenbond, is er in Vlaanderen altijd moord en brand geschreeuwd als de overbemesting moest worden aangepakt, met alle gevolgen vandien. Ook is het diezelfde CD&V die blijft pleiten voor de kernenergie en voor een vertraagde sluiting van de bestaande kerncentrales, terwijl er nog altijd geen oplossing is voor het kernafval. Tegelijkertijd zorgt diezelfde partij er vandaag voor dat de ecologiesteun aan de hernieuwbare energiesector wegvalt.

Dat is zowel onverstandig als anti-groen. Maar ja, papier is verduldig.

ontbijt-060606tmpphpznyxgf.jpg

Dat het bio-week is zullen we in Leuven wel geweten hebben. Na een bio-markt op maandagavond voor het station in Leuven, was er nu een lekker en goed bezocht bio-ontbijt in het stadspark. Ondermeer het stadspersoneel en studenten mochten er aanschuiven aan een lekkere tafel van biokwaliteit: fruit, yoghurt, brood, kaas, choco enz.

                                                     in-de-rij-voor-bio-ontbijt.jpg

Groen!Leuven was er met een hele ploeg bij: Peter Lombaert onze lijsttrekker, Johan de campagneleider, Lisa Smolders ons jongste gemeenteraadslid en Nico Boucherie onze jongste kandidaat op de lijst, die vandaag en morgen extra vakantie genomen heeft om de wind van het enthousiasme verder aan te wakkeren. Hieronder ziet u hem even nagenieten in het zonnetje.

nicotmpphpxnpxab.jpg

tinnetmpphp4vlth4.jpg

Tinne met het glas in de hand op de brunch van Leuven

Groen! wordt tegen de lamp gehouden door de redactie van Terzake en Professor Devos

De behandeling is correct. Het groene trio: Vera , Tinne Van der Straeten en Bart Staes reageren vlot.

 Die avond laat Tinne overtuigend zien dat de jonge generatie er staat en gehoord en gezien mag worden.

Het blijft natuurlijk beperkt tot het aankaarten van ondertussen bekende thema’s. Van deze verkiezingen een soort presidentsverkiezingen willen maken is natuurlijk pure volksverlakkerij. Zondag zal de bevolking laten horen welke partijen voor onze toekomst een rol moeten spelen. Dat is de inzet van deze verkiezingen.

Vervolgens gaat duidelijk worden wie met wie in de boot wil en/of kan.

Met twee ervaren verpleegkundigen, Fatiha en Heidi, ga ik naar enkele  parkings van de Gasthuisberg. Ze hebben een eigen pamflet gemaakt over gezondheid en zorg dat ik graag samen met hen verspreid. De meeste mensen nemen het pamflet aan, en velen doen het met een glimlach.

In het pamflet vragen ze extra aandacht voor correcte werkomstandigeheden en hoger omkaderingsnormen voor verpleegkundigen.  Zij verzetten zich ook uitdrukkelijk tegen de sluipende privatisering van de gezondheidszorg. Wij vinden inderdaad dat het aandeel dat nu door de patient betaald wordt, al zeer hoog ligt.

We zien ook dat mensen met een laag inkomen doktersbezoeken uitstellen omdat ze niet alleen het remgeld maar ook het hele bedrag dat aan de zorgverstrekker moet betaald worden, moeten voorfinancieren. Daarom wil Groen dat de mensen alleen het remgeld zouden moeten betalen aan artsen en tandartsen. De mutualiteiten betalen dan rechtstreeks artsen en tandartsen voor de geleverde prestaties